Laat jij je voorschrijven wat je moet eten, welke kleren je draagt, welk boek je leest, … Of bepaal je dat (al dan niet samen met je partner) zelf? Als dat laatste het geval is, waarom geldt dit dan niet voor TV-kijken? Waarom laten zoveel mensen zich nog steeds door programmamakers voorschrijven wat ze mogen kijken en wanneer?
In de beginjaren van de TV was het natuurlijk heel normaal dat je het toestel inschakelde en gewoon keek naar wat er werd aangeboden. Dat aanbod was beperkt en alles was eigenlijk nieuw en dus goed. In de loop van de jaren is het aanbod behoorlijk uitgebreid. De TV veroverde een centrale plek in het gezin en niet zelden vervulde deze een sociale functie. Zo werd samen naar een programma gekeken en werd gesproken over wat men had gezien. Zelfs buiten het gezin vervulde de TV een sociale functie wanneer je met de buren sprak over de film die je had gezien. Of op je werk met een collega.
In de laatste jaren zien we echter een andere ontwikkeling. Er zijn zóveel zenders dat de kans dat je buurman of je collega naar hetzelfde programma heeft gekeken sterk is afgenomen. En omdat er veel meer keuze is, is ook de behoefte aan meer TV’s in huis toegenomen: op de slaapkamer staat veelal een apart toestel en het is al lang geen uitzondering meer dat een van de ouders daar naar een ander programma gaat kijken. De stap naar aparte TV’s (of computers met TV-mogelijkheden) in de werkkamer en de slaapkamer(s) van de kinderen is gauw gemaakt. En voordat je het weet kijkt iedereen afzonderlijk naar zijn/haar favoriete programma. Het gebruik van videorecorders en later harde schijf recorders heeft de keuze nóg verder uitgebreid en deze ontwikkeling versterkt.
Vandaag de dag zien we dat wat op enig moment op TV wordt uitgezonden steeds minder belangrijk wordt: mensen maken gebruik van harde schijf recorders en kijken naar een programma wanneer het hen uitkomt. Ook maken zij regelmatig gebruik van payTV of video-on-demand. Interessant is ook om te kijken hoe jongere generaties met het fenomeen TV omgaan. Zij vinden de TV, ondanks het enorme zenderaanbod, maar weinig aantrekkelijk. Veelal downloaden zij hun favoriete programma’s van het internet en bekijken het op hun computer of iPad.
Het moment is aangebroken om je af te vragen of de TV nog wel bestaansrecht heeft. Voor een toenemende aantal mensen is dit namelijk niet of nauwelijks meer het geval. Zij hebben geen behoefte aan TV-zenders want er zijn veel meer en veel betere bronnen. Zij hebben geen behoefte aan een publieke omroep en negeren ook de programmamakers van de commerciële omroepen met hun hinderlijke reclamespots.
Wat betekent dat nu concreet? TV kijken is verleden tijd (aan het worden). De TV verandert in een beeldscherm zonder ontvangsteenheid en de TV-kijker wordt een beeldscherm-kijker die zélf bepaalt wat hij wanneer op het beeldscherm wil zien en van welke bron hij gebruikt maakt. En dat kan van-alles zijn:
- een gedownloade film van internet, al dan niet tegen betaling
- Youtube films
- gewoon een website om nieuws te kijken
- videocasts of podcasts
- een training of cursus
- een college van school
- een bedrijfsfilm vanaf het bedrijfs-intranet
- …
En de ontwikkelingen gaan gewoon door. Het zal niet lang meer duren of er komen afspeellijsten met links naar programma’s, shows, sportwedstrijden, films enz. Zo’n afspeellijst reflecteert je interesse en maakt de huidige TV-zenders volkomen overbodig. Wanneer je een film wilt bekijken, dan kijk je naar de trailer alvorens je beslist tot aankoop over te gaan. Intelligente hulp wordt geboden door leerfuncties die jouw gedrag analyseren om adviezen te geven welke film of programma te bekijken. Nieuws wordt natuurlijk al lang niet meer op TV gekeken want intelligentere varianten zijn op elk moment voorhanden op internet: nooit meer krijg je twee keer hetzelfde nieuws voorgeschoteld en je kunt aangeven wat je wél of niet interessant vindt zodat het maximaal aansluit bij je behoefte.
Binnen afzienbare termijn zal elke bewoner in zijn eigen kamer over een beeldscherm beschikken waar al deze functies naast de gangbare computer toepassingen zoals tekstverwerking, presentatie, rekenformulier, agenda, email, teleconferencing, video-telefonie, games en nog veel meer samenkomen. Tegen die tijd zal het beeldscherm wellicht een nieuwe sprekende naam hebben gekregen; InfoCenter, MyView, iView, i…?