Televisie? Walgelijk …

end-of-tv

Nou-ja, walgelijk. Eigenlijk bedoel walgelijk ouderwets, achterhaald, niet meer van deze tijd.

Nog heel veel mensen ontvangen wekelijks hun televisiegids in de brievenbus of kopen die in de tijdschriftenwinkel. Waarom? Om daarin te lezen wat ze vanavond gaan doen. Of iets concreter: wat ze vanavond op de televisie gaan zien.

Enkele uren of misschien nog wel langer kruipen zij in de luie stoel of hangen op de bank. Dan wordt de afstandsbediening genomen, gaan de benen op de tafel en begint de vrijwel ongecontroleerde en maximaal gecensureerde consumptie van ‘belangrijk nieuws, vertier en reclameboodschappen’. Zelfs het moment waarop de kijker naar bed moet lijkt tot op zekere hoogte te zijn voorgeprogrammeerd:  aan het eind van een programma.

In de vorige eeuw was het misschien niet eens zó vreemd, maar in 2013 heeft iedereen de beschikking over Internet, zijn er ontelbare manieren om de alledaagse ontwikkelingen te volgen, is er ruimschoots vertier in en buiten huis. We kunnen elke film, elk programma, elke documentaire, elk boek, elk artikel, elk… elk… elk… online lezen. En in de meeste gevallen kan dat zelfs op een tablet of smart phone. We zijn tijd, plaats en device onafhankelijk, maar wat doen de meeste mensen? Zij kruipen op die bank en hangen voor de buis.

Zo’n tien jaar geleden kreeg mijn oudste zoon nog een boze opmerking van mijn vriendin wanneer hij weer eens voor de computer op zijn kamer zat. Inmiddels is dat voorbij, want het is wel duidelijk dat hij gewoon heel normaal gedrag vertoont. Hij gebruikt zijn computer, zijn tablet en zijn smart phone om (veel !) contacten te onderhouden, nieuws te raadplegen (en achtergronden op te zoeken die nooit op tv komen), wetenschappelijke programma’s te volgen (die 100% aansluiten bij zijn interesse) en om bij tijd-en-wijlen een film te kijken die hij (!) wil zien of om een boek te lezen. Die irritante voorselectie die de oudere generaties in het keurslijf dwingt van radio- en tv makers, die mist hij helemaal niet.

Ik denk dat het tijd wordt dat we kritischer worden op gedateerde media als radio en tv en wellicht ook op tijdschriften. We mogen best ter discussie stellen wat wij voorgeschoteld krijgen – dat is een eerste stap die meestal alleen maar resulteert in het naar een andere zender zappen. Nee, ik bedoel dat we ècht kritisch mogen worden en ons af moeten vragen of we onvoldoende mans zijn zélf te beslissen wat we vanavond gaan doen.

Natuurlijk kan dat betekenen dat een aantal gezinsleden ’s avonds niet meer samen in de woonkamer achter het beeldscherm zit omdat de gezinsleden allemaal een andere keuze maken die ze veelal elders in huis praktiseren. Maar hoe waardevol was het nu écht om samen naast elkaar te zitten en naar hetzelfde programma te kijken?

Het gezinsleven verandert daardoor. In de toekomst zal het nóg sterker veranderen maar voor een aantal van ons is het in 2013 al niet meer gelijk aan het gezinsleven in 1980 of in 1930 of in 1750, …  Of dat in onze , in toenemende mate individualistische, maatschappij zoveel slechter is betwijfel ik. Ik noem het aanpassen, met de tijd meegaan en veranderen. Darwin noemde het evolutie.