Ik krijg er toch wel rillingen van en beslist geen goed gevoel: we juichen omdat de Verenigde Staten erin zijn geslaagd, tien jaar na de vreselijke aanslag op het TwinTowers in New York, Osama Bin Laden te liquideren.
Natuurlijk veroordeel ik die aanslag alsook deze weerzinwekkende terrorist. En ik sta er zelfs achter dat hij ter dood zou zijn veroordeeld en het oordeel daadwerkelijk zou zijn voltrokken.
Maar het feit dat we juichen dat iemand ijskoud en zonder proces is gedood, brengt me aan het schrikken. Dat ‘we’ vinden dat geen proces nodig is en dat we iemand mogen opsporen en zomaar doden. Ik zou de vraag willen stellen hoeveel beter wij nu nog zijn.
Het feit dat zoveel niet-moslims (en wellicht ook wel-moslims) ermee instemmen dat Osama Bin Laden de dood verdiende, doet daar geen afbreuk aan. Het is immers niet het aantal mensen dat een actie goedkeurt, dat maakt dat een actie daadwerkelijk goed is. Het is de manier waarom een actie wordt uitgevoerd, de zorgvuldigheid die wordt betracht om recht te spreken en het respect voor rechtvaardig en zuiver handelen, die een actie rechtvaardigt. En ik kan alleen maar stellen dat ik in deze liquidatie weinig hiervan terugvind.
Ik ben niet blij wat is gebeurd en keur de actie niet goed. Ik juich niet. Maar ik geef toe blij te zijn met de wetenschap dat deze terrorist géén gevaar meer vormt. Niet voor niet-moslims en niet voor wel-moslims (…)