In 2002 heb ik er eigenlijk het bijltje zachtjes bij neergelegd: ik wilde graag als buitenpromovendus in Nijmegen promoveren. Maar om daar een serieuze voet aan de grond te krijgen was veel moeizamer dan ik had verwacht. Nu lijkt zich een nieuwe kans voor te doen. Zou het er dan toch nog van komen …
Ik ben destijds afgestudeerd samen met Annelies Bisschops uit Eindhoven. Dat was reuze leuk, maar ook ontzettend vermoeiend. Dachten wij in eerste instantie nog dat het met z’n tweeën gemakkelijker zou zijn – al snel werd ons duidelijk dat het rekensommetje 1+1=3 hier ook opging. Maar dan met een iets andere betekenis: twee personen betekende dat we méér dan het werk van twee personen zouden moeten verrichten. Dat we méér dan twee keer zo hard zouden moeten werken en dat het resultaat méér dan twee keer zo goed moest zijn. Prof. Jan Jonker was wel een geweldige begeleider die ons erdoorheen sleurde. Niet dat we ooit hebben willen opgeven, maar we hadden toch gedacht dat het wat gemakkelijker zou gaan.
Zo’n vijf jaar na te zijn afgestudeerd heb ik het geprobeerd. Terug naar Nijmegen, terug naar de Katholieke Universiteit die nu inmiddels Radboud University heet maar verder nog net zo vertrouwd aanvoelt. De sfeer is nog even bruisend en ik vind het wederom heerlijk om hier rond te lopen. Maar jammergenoeg lukt het niet om tot een goed onderwerp te komen. De toegang tot de professoren was uiterst moeizaam, maar misschien ben ik ook gewoon niet volhardend genoeg geweest. Want één ding is zeker: volhardend moet je zijn om dit doel te kunnen bereiken.
Recent sprak ik Hans Heijnen. Hij was één van de afstudeerders van ons groepje. Hans heeft een prachtig instrument ontwikkeld en daar inmiddels ook een boek over geschreven. En Hans wil verder: hij wil het wetenschappelijk onderbouwen en er slagen mee maken. Maar dat lukt waarschijnlijk niet alleen: het project lijkt té groot en te ambitieus om alleen uit te voeren. De opsplitsing in een kwalitatief en een kwantitatief deel waarbij veel informatie over en weer wordt uitgewisseld, lijkt een mooie optie voor mij om de draad op te pakken.
De eerste gedachte is gevormd, we gaan het uitwerken, en wie-weet, misschien gaat het er dan tóch nog van komen.