Zojuist heb ik de bioscoopfilm APP gezien, de eerste second screen film waarbij je naast de film ook op je iPhone of iPad informatie en beelden ontvangt. Deze krijg je van een App die je tevoren op je iPhone of iPad hebt gedownload en die je start wanneer je in de bioscoop zit. Intrigerend …
De film die van Nederlandse makelij is duurt ongeveer 1 uur en 20 minuten en dat is voor een bioscoopfilm toch best kort. Het verhaal valt in de categorie science fiction en draait om een App die is ontwikkeld door een ‘verstoten programmeur’. De App met naam Iris kenmerkt zich door het lerende vermogen en is in eerste instantie bestemd voor een verlamde jongen – het broertje van de hoofdrolspeelster Anna – die middels een chip in zijn ruggengraat en Iris weer zou kunnen lopen. Maar het loopt helemaal uit de hand wanneer Iris zelfstandig gaat functioneren op de telefoon van Anna, andere toestellen en computers gaat besmetten om vervolgens behoorlijk kwaadaardig mensen de dood in te gaan jagen. De verhaallijn is eenvoudig en had best verder uitgewerkt mogen worden. Het geluid had (in de bioscoop waarin ik zat) wat zachter gemogen en ik was blij dat mijn zoontje de iPad mini had meegenomen, want op de iPhone kon ik zonder leesbril echt niets te lezen.
Maar terug naar de kern: second screen. Het idee is aardig: tijdens de film krijg je extra informatie, beelden, gedachten en soms een stuk film te zien vanuit een andere invalshoek of andere omgeving. Dat geeft de film een extra dimensie. Het had bij deze film wel ‘iets méér’ mogen zijn en de info had iets waardevoller mogen zijn; zónder het second screen was de film namelijk net zo goed te volgen – dat is volgens mij een gemiste kans en maakt de film minder uniek. Wanneer het idee verder wordt uitgewerkt waarbij bijvoorbeeld gedachten van de ‘ander’ worden getoond of acties die elders tegelijk plaats vinden, dan zal second screen serieus toegevoegde waarde hebben aan de beleving.
Voor een eerste experiment met second screen was het resultaat echter heel interessant. Het idee lijkt potentie te hebben en ik ben benieuwd of we in de toekomst méér second screen films te zien gaan krijgen. Wat mij betreft mag het – en dan liefst ook nog gewoon voor thuisgebruik.