Het debat over klimaatverandering is vaak gefocust op de oorzaak: of deze door menselijke activiteit wordt veroorzaakt of vooral door natuurlijke processen. Echter, het belangrijkste aspect dat we niet uit het oog mogen verliezen, is dat klimaatverandering onmiskenbaar serieuze gevolgen heeft en dat actie ondernemen cruciaal is, ongeacht de oorsprong ervan. De zeespiegelstijging, als een van de vele gevolgen, brengt ernstige consequenties met zich mee die ons aansporen om beschermende maatregelen te nemen.
Wetenschappers en klimatologen hebben verschillende standpunten over de oorzaken van klimaatverandering. Voorstanders van de antropogene (door mens veroorzaakte) klimaatverandering wijzen op de exponentiële toename van broeikasgassen door menselijke activiteiten, zoals het gebruik van drijfgassen, de verbranding van fossiele brandstoffen en ontbossing. Zij benadrukken het verband tussen deze activiteiten en de stijging van de mondiale temperatuur.
Aan de andere kant zijn er wetenschappers die benadrukken dat klimaatverandering voornamelijk natuurlijke oorzaken heeft, zoals zonneactiviteit, vulkanische uitbarstingen en cyclische veranderingen in de aardse atmosfeer. Zij stellen dat menselijke activiteit een rol kan spelen, maar dat deze niet de enige of zelfs de dominante factor is bij het veroorzaken van klimaatverandering.
Maar hoe dan ook is er wetenschappelijke consensus dat de gemiddelde mondiale zeespiegel sinds het begin van de 20e eeuw gestaag is gestegen als gevolg van de opwarming van de aarde. Het smelten van de ijskappen en gletsjers draagt hier significant aan bij. Deze stijging van de zeespiegel bedreigt niet alleen laaggelegen gebieden met overstromingen, maar heeft ook bredere gevolgen zoals het verlies aan biodiversiteit in kwetsbare kustgebieden, erosie van de kustlijnen, verzilting van de grond verder landinwaarts en zelfs ‘klimaatvluchtelingen’ zijn niet meer helemaal te voorkomen.
In de politiek zijn er ook verdeelde meningen over dit onderwerp. Sommige politici pleiten voor strengere regelgeving en beleid om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Anderen wijzen op het ontbreken van fundamenteel wetenschappelijk bewijs en waarschuwen voor de economische gevolgen (op korte termijn).
Deze verdeeldheid komt de besluitvorming niet ten goede , maar er zijn enkele positieve ontwikkelingen: steeds meer landen en regio’s zetten zich in voor klimaatneutraliteit en streven naar duurzamere praktijken. Het ontbreekt allen nog aan eenheid in actie, ongeacht politieke overtuigingen.
Het belangrijkste punt is echter dat ongeacht de oorzaak van klimaatverandering, de gevolgen ervan reëel zijn en de impact steeds groter zal worden naarmate we langer niets ondernemen. Om de schade enigszins te beperken zijn vergaande maatregelen zoals investeringen in alternatieve energiebronnen, aanpassing van infrastructuur en het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen noodzakelijk. Het is dan ook cruciaal om voorbij de discussie over de oorzaak van klimaatverandering te kijken en in plaats daarvan te focussen op het beschermen van ons milieu en het nemen van preventieve maatregelen en correctieve maatregelen om de gevolgen van klimaatverandering te beperken. En niet morgen, maar nú!