De zoveelste e-mail of nieuwsbrief over Corona. Deze keer van Reinier Castelein, voorzitter van de Unie. De bekende mededeling dat ze nog beschikbaar zijn, maar helaas aangevuld met een paar vegen uit de pan richting RIVM en ons kabinet. Via e-mail hebben Reinier en ik hierover van gedachten gewisseld; zie hier de mailwisseling.
Burgerparticipatie, een fantastisch alternatief voor goed financieel beleid, ondoelmatig werken, slechte planning en elke verantwoordelijkheid afschuiven.
Het is zorgwekkend te zien dat velen van ons zich langzaam onttrekken aan hun verantwoordelijkheid om mee te denken of op z’n minst hun politieke stem te laten horen wanneer daarom wordt gevraagd.
Verwachtingen hebben we allemaal. Heel wat verwachtingen komen uit (hoewel we ons dat veelal niet realiseren), maar we worden regelmatig teleurgesteld en die teleurstellingen dringen zich doorgaans méér op de voorgrond dan de verwachtingen die zijn uitgekomen. Als een baby wordt geboren heeft hij nog geen verwachtingen, alleen maar behoeften. Maar naarmate de jaren vorderen nemen de verwachtingen toe. En soms nemen ze extreme vormen aan …
Dit artikel startte eind januari met de vraag of Griekenland haar leningen ooit zal terugbetalen, kan terugbetalen of zelfs maar wíl terugbetalen. Daarmee leek dit artikel helemaal niet zo bijzonder, maar de ontwikkelingen op 4 maart zijn zó bijzonder, dan ik het artikel opnieuw onder de aandacht breng. Niet vanwege het al dan niet terugbetalen, maar vanwege de invoering van het basisinkomen!
‘Is dat jouw kind?’ Die vraag heb ik wel vaker gehoord en zo’n vreemde vraag is dat natuurlijk helemaal niet. Maar als het jouw kind is, mag je dan in alle opzichten over dat kind beslissen?
Anno 2014 voeren we beschaafd oorlog en dat wil zeggen dat we geen burgervliegtuigen neerschieten op een hoogte van meer dan 10 km, ook niet boven oorlogsgebied. Want oorlog voeren staat voor uitschakelen van de vijand en dat zijn de militairen. Maar toch…
Lees meer
Wanneer ik over vrije meningsuiting nadenk komen twee vragen in mij op. De eerste is van algemene aard: ben ik vóór of tegen vrije meningsuiting? De tweede is specifieker: mogen politici hun mening ‘vrijer’ uiten dan andere mensen?
Velen van ons zijn daar waarschijnlijk nog niet aan toe, maar ik heb de overtuiging dat onze toekomst er heel anders uit ziet. Dan zijn er geen politieke partijen, geen verkiezingen en geen volksstemmingen meer.
De overheid beschermt jou, organiseert de samenleving en zorgt voor jou wanneer je dat zelf niet of onvoldoende (meer) kunt. Doet ze dat goed en betrouwbaar?